Πώς Δημιουργήθηκε το Email.. Tι Σημαίνει το Παπάκι "@"

Η ARPA και το ARPANET

Το 1958, στο Department of Defense (Υπουργείο άμυνας) των Ηνωμένων Πολιτειών, δημιουργήθηκε από τον Πρόεδρο Dwight D. Eisenhower μία υπηρεσία με το όνομα Advanced Research Projects Agency (ARPA, Υπηρεσία Προηγμένων Προγραμμάτων Έρευνας).

Η ίδρυση της ARPA ήταν η αντίδραση των ΗΠΑ στην εκτόξευση του πρώτου τεχνητού δορυφόρου Sputnik 1 το 1957 από την ΕΣΣΔ. Στόχος της υπηρεσίας ήταν να διεξάγει έρευνα για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών για στρατιωτική χρήση.

Το 1969, με χρηματοδότηση της ARPA, δημιουργήθηκε το ARPANET, ο πρόγονος του σημερινού Internet.

Ήταν ένα δίκτυο ανταλλαγής πακέτων δεδομένων, και το πρώτο δίκτυο υπολογιστών το οποίο χρησιμοποιούσε το πρωτόκολλο TCP/IP, που δημιουργήθηκε ειδικά για αυτό.

Η ARPA αργότερα μετονομάστηκε σε DARPA, και σήμερα έχει ετήσιο προϋπολογισμό τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η έρευνά τους έχει δημιουργήσει τεχνολογίες που έχουν επηρεάσει πολλά μη-στρατιωτικά πεδία, από την εξερεύνηση του διαστήματος μέχρι προγόνους της εικονικής πραγματικότητας.

Η πρόσληψη του Ray Tomlinson

O Ray Tomlinson αποφοίτησε από το Rensselaer Polytechnic Institute ως ηλεκτρολόγος μηχανικός και πήρε το Master του από το MIT το 1965. Όπως αναφέρει στη συνέντευξή του στην ιστοσελίδα The Verge το 2012: "[μετά το Master] συνέχισα στο MIT, όπου εργαζόμουν πάνω στο διδακτορικό μου, αλλά δεν είχα σπουδαία πρόοδο. Ο επιβλέπων καθηγητής μου, ο οποίος ήταν σύμβουλος εδώ στην BBN [Bolt, Beranek, και Newman] μια φορά την εβδομάδα, με συμβούλεψε - όπως συνηθίζουν οι επιβλέποντες - "Καλό θα ήταν να μιλήσεις με αυτούς στη BBN, να δεις αν υπάρχει κάτι που να κάνουν που θα σε ενδιέφερε".

Ο Tomlinson προσελήφθη το 1967 στη BBN, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Raytheon BBN Technologies, και παρέμεινε εκεί για όλη του την καριέρα.

Το 1970, η BBN υπέγραψε συμβόλαιο με την Αμερικανική κυβέρνηση για να εργαστεί πάνω στο ARPANET.

Μια ομάδα που περιλάμβανε και τον Tomlinson ξεκίνησε να γράφει κώδικα για το Network Control Protocol (NCP), το Telnet, και άλλα πρωτόκολλα που άρχισαν να γίνονται στάνταρ για το ARPANET.

Το σύστημα επικοινωνίας

Εκείνη την περίοδο, κάθε υπολογιστής είχε πολλαπλούς χρήστες που εργάζονταν ταυτόχρονα, ο καθένας στο δικό του τερματικό.

Οι υπολογιστές της εποχής είχαν ακόμα μέγεθος ντουλάπας, κόστιζαν περίπου τριακόσιες χιλιάδες δολάρια - γύρω στα εκατομμύρια δολάρια σε σημερινά χρήματα - και θα χρειάζονταν αρκετά χρόνια μέχρι να υπάρξει ένας πραγματικά "προσωπικός" υπολογιστής.

Οι περισσότεροι υπολογιστές διέθεταν συστήματα ώστε ο ένας χρήστης να στέλνει μηνύματα σε κάποιον από τους άλλους χρήστες στον ίδιο υπολογιστή. Κάθε μήνυμα στελνόταν σε ένα από 255 mailbox, κάποιος το εκτύπωνε και το έβαζε σε ένα κουτί για να το διαβάσει ο παραλήπτης.

Ο Tomlinson θεωρούσε πως από τη στιγμή που ορισμένοι λίγοι υπολογιστές βρίσκονταν σε δίκτυο μεταξύ τους, θα μπορούσε το πρωτόκολλο να τροποποιηθεί για να μεταφέρει την πληροφορία του mailbox από έναν υπολογιστή σε έναν άλλο.

Στα τέλη του 1971, συνδύασε το πρόγραμμα SNDMSG που είχαν αναπτύξει στην BBN με ένα πειραματικό πρόγραμμα μεταφοράς αρχείων που είχε δημιουργήσει ο ίδιος. Με αυτό το συνδυασμό, έστειλε το αρχείο του mailbox από έναν υπολογιστή σε έναν άλλο, όπου βρισκόταν το mailbox του παραλήπτη.

Αυτό ήταν το πρώτο email μέσω δικτύου, κατά μία έννοια, ανάμεσα σε δύο υπολογιστές που απείχαν περίπου τρία μέτρα μεταξύ τους.

Ποιο ήταν το περιεχόμενο αυτού του πρώτου email? Σύμφωνα με τον Tomlinson, σε μια συνέντευξή του στο NPR το 2009, ήταν τυχαία γράμματα στο πληκτρολόγιο.

Το πρώτο email δεν ήταν καθόλου αξιομνημόνευτο, και ως εκ τούτου, έχει ξεχαστεί.

Πάντως, ο Tomlinson δεν σκόπευε να καμαρώσει για το κατόρθωμά του. Όταν έδειξε το σύστημα στο συνάδελφό του, Jerry Burchfiel, ο Tomlinson του είπε "Μην το πεις σε κανέναν! Αυτό δεν είναι κάτι στο οποίο υποτίθεται πως δουλεύουμε".

Όταν όμως ο Larry Roberts, ένας διευθυντής της ARPA, έμαθε για το σύστημα, ξεκίνησε να κάνει όλη του την επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αυτό ώθησε τους ερευνητές που βασίζονταν στον Roberts για τη χρηματοδότησή τους να αρχίσουν κι εκείνοι να χρησιμοποιούν το email. Σύντομα, έγινε ένα απαραίτητο εργαλείο επικοινωνίας.

Παρ' ότι το email άλλαξε τον κόσμο, και άνθρωποι έχτισαν περιουσίες πάνω σε αυτή την υπηρεσία, ο Tomlinson δεν είχε κανένα οικονομικό όφελος από τη δημιουργία του.

Καμιά φορά η καινοτομία ανταμείβεται, ανέφερε γελώντας, αλλά όχι αυτή η καινοτομία.

Ποια ήταν η γνώμη Tomlinson για το spam, ένα από τα πιο ενοχλητικά στοιχεία στο email? Είχε κάποια ιδιαίτερη αντιπάθεια για αυτό?

Σύμφωνα με τη συνέντευξη στο Verge:

Α, όχι. Η φιλοσοφία μου είναι πως το spam είναι μια ένδειξη πως το email είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς φορείς - με την έννοια του φορέα μεταφοράς ασθενειών. Αν κάτι άλλο ήταν πιο δημοφιλές, τότε αυτό θα ήταν ο στόχος του spam. Ενώ σίγουρα δεν απολαμβάνω το spam, πιστεύω πως είναι αναπόφευκτο.

Η επιλογή του συμβόλου "@"

Ο Tomlinson ήταν επίσης εκείνος που επέλεξε το σύμβολο "@" - που στα Ελληνικά το ξέρουμε σαν παπάκι - για να ξεχωρίζει το όνομα του χρήστη από τον υπολογιστή στη διεύθυνση του email.

Εκείνο το διάστημα, το συγκεκριμένο σύμβολο δεν το χρησιμοποιούσαν εκτεταμένα στους υπολογιστές. Η βασική του χρήση στη λογιστική, σαν μια συντόμευση που σήμαινε "Τιμή ανά τεμάχιο". Πχ 7 μήλα @ €1 = €7 και στα αγγλικά προφερόταν ως "at".

Οι παλιές γραφομηχανές δεν το περιλάμβαναν, αλλά έκανε την εμφάνισή του σε τουλάχιστον ένα μοντέλο γραφομηχανής το 1889 και στα εξαιρετικά επιτυχημένα μοντέλα Underwood από το 1900 και μετά.

Έτσι βρέθηκε στα πληκτρολόγια των υπολογιστών.

Ο Tomlinson χρειαζόταν ένα σύμβολο να ξεχωρίσει το όνομα του χρήστη από το server φιλοξενίας. Δοκίμασε διάφορα σύμβολα, όμως το @ ήταν μια λογική επιλογή, καθώς δεν υπήρχε σε κανένα όνομα χρήστη.

Το σύμβολο μετατρέπει τη διεύθυνση email σε φράση. Σημαίνει "user 'at' host". Είναι η μόνη πρόθεση στο πληκτρολόγιο.

Πώς ονομάζεται το παπάκι σε άλλες χώρες

Σε αυτό το σύμβολο, που είναι πρακτικά ένα κυκλωμένο κυκλωμένο άλφα, διαφορετικές χώρες βλέπουν διαφορετικές εικόνες.

Στην Ελλάδα το βλέπουμε σαν παπάκι, όμως άλλες χώρες και γλώσσες έχουν επιλέξει άλλα αντικείμενα, μέλη του ζωικού βασιλείου, γλυκίσματα κλπ.

Στα αζερικά, αρμενικά, ρωσικά, ουκρανικά, κιργιζικά (ανεπίσημα), και ουζμπεκικά αναφέρονται στο @ σαν σκύλο ή κουτάβι.

Αρκετά δημοφιλής είναι η μαϊμού, το μαϊμουδάκι, ή η ουρά της μαϊμούς. Θα συναντήσουμε σχετικές παραλλαγές για το @ στα αφρικάανς, βουλγαρικά, γερμανικά, ολλανδικά, κροατικά, δανέζικα, κιργιζικά (επίσημα), σκοπιανά, λουξεμβουργιανά, πολωνικά, ρουμάνικα, σέρβικα, σλοβένικα, και τα γερμανικά της Ελβετίας.

Ορισμένες χώρες χρησιμοποιούν ονόματα τοπικών τυλιχτών γλυκών τύπου strudel, όπως το σουηδικό kanelbulle, η καταλανική ensaïmada, η βουλγαρική banitsa, το strudel στο Ισραήλ κ.α.

Ορισμένες χώρες το αποκαλούν σαλιγκάρι, όπως η Ιταλία, η Ουκρανία, η Ουαλλία, και η Ινδονησία.

Σε κάποια μέρη σχολιάζουν πως είναι ένα παράξενο άλφα, "τυλιχτό" (νορβηγικά), "τρελό", "κακογραμμένο" (βουλγάρικα).

Γενικά, πάντως, σημαντικό ποσοστό των χωρών του εξωτερικού το αναφέρει απλά ως "at".

Δεν φαίνεται καμία άλλη χώρα να βλέπει το παπάκι που βλέπουμε εμείς οι Έλληνες, αλλά τουλάχιστον δεν είμαστε σαν τους Τσέχους, που βλέπουν ένα πιάτο που ονομάζεται zavináč και είναι τυλιγμένη ρέγγα τουρσί.